Doen en zijn, wat komt eerst? Onze samenleving is alvast gericht op doen. Als we tegen onze kinderen zeggen dat ze moeten flink zijn, bedoelen we eigenlijk dat ze flink moeten doen. Dit doen is flink en dat doen is stout. Ieder kind krijgt vroeg of laat ook de vraag wat het later wil doen.
Gesprekken, studiekeuzes, raadgevingen ,.. gaan meestal in de richting van wat we doen, wat we kunnen doen en wat we het beste kunnen doen. Het is eenvoudiger te antwoorden op de vraag wat we doen dan op de vraag wie we zijn, als deze al gesteld wordt. Op de zeldzame vraag ‘wie ben jij’ geraken we vaak niet verder dan onze naam. We zijn het helemaal niet gewend om te vertellen, laat staan te weten wie we echt zijn.
Er zijn mensen die weten wat ze willen doen en daar gelukkig mee zijn. Er zijn er die zich laten vertellen wat ze het beste doen om er vroeg of laat achter te komen dat ze op het verkeerde spoor zitten. Er zijn er die het niet weten en blijven zoeken.
Misschien volgen we een op zijn kop staande redenering. We denken dat we door te doen iemand zijn. Doordat we dit denken, gaan we heel hard ons best doen om te weten wat we moeten doen. Dit geeft dan weer stress waardoor we net niet gaan voelen waar onze weg ligt. Eens het doen wegvalt, voelen we ons stuurloos. Zijn we wel iemand als we niets doen?
Het zijn dat voortvloeit uit het doen is een wankel iets, het is als een grote boom met een klein wortelgestel. Bij de minste wind waait hij om. Het is belangrijk te investeren in krachtige wortels. De wortels zijn ons ‘zijn’ en vandaaruit kunnen we groeien en doen. Als er dan een wind komt, staan we veel sterker.
Het ene ‘doen’ geeft een beter gevoel/status dan het andere. De meeste mensen proberen het te maken in de maatschappij en een managersfunctie heeft meer aanzien dan een arbeidersfunctie. Zeggen dat we geen beroep uitoefenen, voelt al helemaal niet goed terwijl dit nog niet wil zeggen dat we niets doen en toch voelt het vaak zo.
Kortom onze leefwereld is in eerste instantie gericht op doen terwijl het ‘goede doen’ pas kan ontstaan als we weten wie we zijn.
Om te ontdekken wie we zijn, kunnen we de stilte opzoeken en niets doen, een uitdaging in onze wereld. En toch is het in de stilte, in de leegte dat alles omsloten ligt. Uit het niets kan alles geboren worden, kunnen we onze werkelijke kracht voelen en kan onze creativiteit vloeien.
Ten tweede kunnen we in onze dagelijkse taken, waarvan we veronderstellen dat ze moeten, bewuster aanwezig zijn. Handelen in het NU maakt dat we beter gaan voelen wie we zijn en wie weet komen we wel tot de ontdekking dat het anders kan of helemaal niet moet. De kans dat we dichter bij onszelf komen en verandering voor mogelijk achten, is alleszins groter als we bewuster en trager omgaan met wat we doen.
Opvoeding en opleiding kan gericht worden op het ontdekken van wie we zijn. Er zijn vele wegen die naar binnen leiden, het is maar welke weg bij jou past. Eén ding is zeker, pas als we onszelf herontdekken en alle binnengeslopen woorden, ideeën, oordelen, … buitensluiten, kunnen we gaan doen wat onszelf en de wereld ten goede komt.