Hoe omgaan met wat er gaande is in de wereld? Hoe omgaan met opgelegde beperkingen, verschillende meningen, … het houdt me bezig, ik zoek naar antwoorden in mezelf, wil mijn overdenkingen en twijfels delen.
Ik hoor en zie rondom mij veel angst. Angst om ziek te worden, ziek te maken, dood te gaan of voor wat de toekomst gaat brengen. Ikzelf voel angst als mijn vrijheid beperkt wordt, als ik geen eigen keuze heb. Over welke angst het ook gaat, het komt telkens neer op geen vertrouwen hebben. Ergens las ik ; ‘wat angst baart, zaait verdeeldheid’ en dat zie ik ook gebeuren. De ene schaart zich achter de wetenschap, de andere achter andere zienswijzen. Hoe dan ook, er zijn discussies, verwijten, onbegrip,…
Wie weet eigenlijk hoe het allemaal in mekaar zit? Niemand, als je het mij vraagt, wel denkt iedereen het bij het rechte eind te hebben. Mensen hebben het moeilijk als ze de zaken niet onder controle hebben dus zoeken we naar manieren om controle te krijgen. Of het de juiste zijn, doet er misschien zelfs niet toe, zolang we maar iets doen. Controle is angst, dus geen vertrouwen. Maar ja, waar halen we vertrouwen in een wereld die op zijn kop staat? Waar zekerheden geen zekerheden meer zijn. Waar ego’s zegevieren en we overspoeld worden met negatief nieuws.
Ooit stelden we ons vertrouwen in de kerk, tegenwoordig in de wetenschap. De geschriften van de kerk hadden hun waarde tot mensen ze naar hun hand begonnen te zetten. De wetenschap heeft zijn waarde, tot mensen denken dat ze God zijn.
Bovendien gaat het niet om het ene of het andere maar om de totaliteit. Alles hangt samen. En daar wringt het schoentje, we blijven ons afgescheiden voelen en denken er het onze van. Dit leidt tot oordelen en maakt dat we ons beter voelen dan de ander. Automatisch komt er dan verdeeldheid. De kunst is de gelijkheid te blijven zien onder de verschillende meningen. Niet tegen mekaar maar naast mekaar. Niet opleggen maar laten zijn. Iets opleggen veroorzaakt verzet, mensen willen zich vrij voelen. De geschiedenis is een aaneenschakeling van opleggen en verzet. Een vicieuze cirkel die alleen te doorbreken is met het zien van de gelijkheid en het aansporen van het vinden van de eigen innerlijke kracht.
Een mens is meer dan zijn fysieke lichaam. We zijn een deel van een liefdevolle energie en bijgevolg zijn we zelf liefde. We kunnen ons liefdeloos gedragen maar diep in ons is liefde. Je kan dit ontkennen maar als je echt bewust en aandachtig kijkt dan zie je de schoonheid van het leven, word je geraakt door het leven en voel je dat er zoveel meer is.
Mijn inziens is de enige plaats waar we vertrouwen kunnen vinden in onszelf. We komen allen voort uit dezelfde energie en zijn bijgevolg hetzelfde. We gedragen ons anders, zien er anders uit maar zijn gelijk en ieder verdient liefde, vriendelijkheid en respect. Aangezien alles samenhangt, is ieder mede verantwoordelijk.
Misschien wordt het tijd dat we de kracht in onszelf gaan zoeken, dat we niet meer afhankelijk zijn van wat anderen ons opleggen maar zelf leren nadenken. Scheppend nadenken, dit wil zeggen ten voordele van alles en iedereen. En ja, dit vraagt een andere aanpak van opvoeding en opleiding waarbij de focus komt te liggen op zelfontwikkeling. En ja, dit vraagt tijd en toch ligt hier de oplossing.
Als we beetje bij beetje gaan ontdekken wie we werkelijk zijn, hoeveel liefde we in ons hebben, wordt de wereld beter.
Als ik het projecteer op wat er nu gaande is dan concludeer ik dat ik, en alleen ikzelf, kan beginnen met respect te hebben voor de mening van de andere. Hoe zeer die ook ingaat tegen de mijne, die persoon verdient mijn respect en vriendelijkheid. Ieder staat waar hij staat op dit moment in zijn ontwikkeling. De wereld veranderen kan ik niet, ik kan wel mezelf veranderen en daarmee mijn wereld.
Bovendien werk ik aan mijn vertrouwen en laat mijn angst los voor de toekomst. Hoe kan ik dit doen? IK richt me op de schoonheid van de natuur, ik zoek de rust op in mezelf, als ik geïrriteerd geraak door iemand, herinner ik mezelf eraan dat hij mijn gelijke is, een persoon met dezelfde liefdevolle energie in zich die anders kijkt, denkt en handelt, meestal vanuit één of andere angst. Ik vermijd negatieve berichten want uiteindelijk helpen ze me geen stap verder. Ik leef nu en ik weet en vertrouw erop dat er gebeurt wat er dient te gebeuren in de wereld opdat we als mensen dichter komen bij wat er werkelijk toe doet : samen één zijn.
Een hele opdracht, zoveel is zeker, en toch wil ik hiervoor kiezen elke dag opnieuw. Er is altijd de keuze voor de angst of voor de liefde, ik kies voor de liefde en geniet van het leven.
Liefs, Nancy