Heel wat mensen zijn angstig voor besmetting, ziekte of de dood. Terwijl we eigenlijk bijna continu dingen doen die ons ziek maken. Slechts weinigen hebben aandacht voor gezonde voeding en voldoende beweging. Er worstelen mensen met verslavingen. Onze gedachten zijn heel vaak destructief en we blijven in ziekmakende situaties hangen. We vergen het uiterste van onszelf om toch maar te voldoen. Aan al deze dingen gaan we uiteraard niet direct dood maar wel stilletjes aan. Waar zit dan onze bezorgdheid over onze gezondheid?
We leven samen met miljoenen bacteriën en virussen want ze zijn een deel van het geheel. We kunnen slechts ziek worden als deze in een milieu terecht komen dat ondermijnd is. Vandaar het belang van een goed immuunsysteem dat sterk blijft als we goed voor onszelf zorgen. Je kan het vergelijken met een leger ; wij zijn de aanvoerder van een troep verdedigers. Alleen als we onze troepen goed verzorgen en voeden kunnen ze ons ten volle verdedigen.
Daarnaast is er ook de kwestie van de dood. Niemand gaat graag dood of geeft graag een geliefde af maar niemand loopt hier voor eeuwig. Wanneer en waaraan wat we sterven weten we niet. Waarom de ene mens de aarde sneller verlaat dan de andere weten we ook niet. We hebben hier geen controle over ook al denken sommigen van wel. Als therapieën aanslaan, is dit misschien omdat je leven hier op aarde nog niet af is. We hebben er geen idee van hoe het werkelijk in mekaar zit.
Het is natuurlijk moeilijk om toe te geven dat we over de grote vragen van het leven niets weten. Het is menselijk om alles proberen te begrijpen en te controleren. Het is hoog tijd dat we inzien dat ons brein te beperkt is om echt te begrijpen en dat controle een illusie is. Het is hoog tijd om het liefdevol voelen een plaats te geven naast de intelligentie, dan spreken we van wijsheid. Intelligentie zonder liefde is koel en dient het ego. Ze heeft de liefde nodig om dingen te bedenken die ten dienst staan van het geheel.
De corona-crisis brengt dit allemaal naar boven en ieder reageert hierop vanuit zijn ervaringen, zijn geloof, zijn wereldbeeld. Het creëert voor- en tegenstanders van de maatregelen, de mondkapjes en de vaccinatie. Het heeft weinig zin om mekaar hierin proberen te overtuigen. Dit mondt uit in eindeloze discussies.
En ook al sta ik behoorlijk sterk in mijn schoenen en vertrouw ik op de flow van het leven, toch voel ik dat de angst me ook in zijn greep probeert te krijgen. En dan niet de angst voor besmetting of ziekte maar de paniek besluipt me als ik hoor dat een vaccinatie verplicht kan worden. Ik voel me dan enorm bedreigd
in mijn vrijheid. Ik wil me net vrijer maken van alle juk dat de buitenwereld me oplegt en dat ik mezelf opleg. Ik wil de vrijheid over mijn leven, over mijn lichaam.
Als de angst me dreigt in te halen, keer ik terug naar mijn innerlijke kracht en weet en voel ik dat ik in mijn hoofd zo vrij kan zijn als ik maar kies te zijn.Dat niets of niemand mijn Zelfkan beschadigen of vernietigen. Ik heb geen zicht op het waarom van de gebeurtenissen, noch op de toekomst. Ik kan er wel voor kiezen om NU in angst te leven of in vertrouwen